gülten akın'ın "şiiri düzde kuşatmak" adlı kitabında rastlamıştım ilk. daha henüz bir kitabı olmayan genç bir şair diye bahsetmişti g. akın ondan. biz kitapta yer alan o birkaç şiiri öyle sevdik ki bir dua gibi mırıldanır olduk zaman zaman. sonra biryerlerde bir romanı çıkmış diye duymuştum. "herkes herkesle dostmuş gibi". ne güzel bir kitap adı. ama nedense alıp okumadım, araya birçok şey girdi, kısaca hayat diyelim. sonra bilmiyorum nasıl rastladım, hangi kitapçıdaydı hatırlamıyorum, belki izmir kabile olabilir. şair elinden çıkan bu yalın, naif öykü ve romanlar "durup ince şeyleri anlamaya" vakti olmayanlara iyi gelecektir eminim, sıcak bir dost sohbeti kadar.
bir kitabında şöyle diyordu... "benden okumak için kitap önermemi isteyenlerin kalbimi de istediklerini sanıyordum; hâlâ öyle!"
herkes herkesle dostmuş gibi, veciz sözler, aramızdaki en kısa mesafe, bizim büyük çaresizliğimiz, baharda yine geliriz, bir süre yere paralel gittikten sonra.
Sana da öyle oluyor mu: bazı cümleleri okuyunca sevinçten gözlerin dolar mı senin de? Şunun gibi mesela: "benden okumak için kitap önermemi isteyenlerin kalbimi de istediklerini sanıyordum; hâlâ öyle!" İnsan beyni ne olağanüstü, ne cambaz, ne oyuncu şaşıp kalıyor insan. Kelimelerle oynayanların kalbinden öpesim gelir hep.
YanıtlaSil